Toekomstbestendigheid
Door Steven Jellinghaus
In mijn afgelopen bijdragen heb ik aandacht besteed aan mijn belevenissen als revalidant. Inmiddels heb ik veel meegemaakt, waarbij ik met veel respect voor individuele medewerkers toch regelmatig beland in een ‘paarse krokodil’-situatie. Hier kan ik nog weleens een leuk boekje over gaan schrijven. Het gaat dan in het bijzonder om de instituties als zodanig. Zo zijn veel hulpmiddelen ontworpen op de principes van My First Sony (wie kent het nog?) en wordt gedacht dat ik ze niet zal begrijpen. En ik word geconfronteerd met quarantaine-regels die niet kunnen worden uitgelegd. Heel frustrerend, zeker als dit langere tijd wordt toegepast. Er valt nog veel te winnen.
In het verlengde hiervan zou het voor iedereen goed zijn om een keer te beleven hoe het is om invalide te zijn. Ondanks alle goede ambities blijkt dat de ‘zorg’ vaak niet goed weet hoe dat echt wordt ervaren. Zo word ik geconfronteerd met niet-toegankelijke badkamers in revalidatiecentra, ontoegankelijke kamers en slecht eten. Een wereld te winnen, ook voor cliëntenraden.
Met dit alles doe ik mijn voordeel bij mijn overige maatschappelijke functies. Ik kan me buigen over nogal wat maatschappelijke toezichthoudende functies. Daarbij heb ik doorgaans vooral gekeken vanuit helikopter-perspectief: van afstand kijken naar bijvoorbeeld de geleverde zorg. Mijn recente ervaringen hebben mij de ogen geopend: ik moet ook meer kijken van onderaf. Laten we het er maar op houden dat ik aan de persoonlijke ellende ook wat wijze levenslessen heb kunnen toevoegen.
Dit kun je doortrekken naar de medezeggenschap. Daarbij is het interessant dat het nalevingsonderzoek recent is gepubliceerd door de minister. Opvallend: 69 procent van de bedrijven die daartoe verplicht zijn, hebben ook daadwerkelijk een ondernemingsraad ingesteld. Is het glas halfvol of halfleeg? Ik vind het een percentage dat te laag is. Daar moet wat mee gebeuren. En dat gaat de minister ook doen. Ben benieuwd naar de voorstellen, zekers. Ook over de aangekondigde voorstellen om te komen tot een moderne WOR.
Voor de ambtelijk secretaris is het al tijd de modernisering te agenderen. We zien dat in de praktijk veel moderne onderwerpen op de agenda staan in de medezeggenschap. Dat blijkt ook uit het onderzoek, ook al voorziet de WOR daar momenteel niet in. Daarbij valt te denken aan onderwerpen die te maken hebben met maatschappelijk verantwoord ondernemen. Een hot item dat op dit moment niet door de WOR wordt gereguleerd. Maar dat wil niet zeggen dat je het niet zou mogen agenderen! Sterker nog, uit onderzoek blijkt dat medewerkers en afnemers dit aspect van ondernemen steeds belangrijker vinden. Daarbij valt te denken aan omgaan met milieu, naleven van ethische normen et cetera. De ambtelijk secretaris is bij uitstek degene die de overlegpartners ertoe kan stimuleren om dit soort aspecten te agenderen. En daarbij naast mooie woorden ook daadkracht te tonen. Daar is geen wetswijziging voor nodig.
